De ‘double bind’ door de euro-crisis

“Weg van de waanzin”
door Bart Sturtewagen in De Standaard van vrijdag 13 juli 2012

Steeds opnieuw hetzelfde doen, maar toch een ander resultaat verwachten. Volgens Albert Einstein is het de definitie van waanzin. Toch is dat de aanpak in de eurocrisis. Het jongste voorbeeld kwam deze week uit Spanje, het eerste euroland dat te groot is om drijvend te worden gehouden zoals met Griekenland, Ierland, Portugal en Cyprus gebeurt. In Spanje zal de overlevingsstrijd van de euro worden gewonnen of verloren. Voorlopig gaat het keihard de foute kant op.
Premier Rajoy kondigde woensdag een draconisch plan aan dat 65 miljard euro moet opbrengen. Het is een economische zelfmoordmachine. De btw gaat omhoog, de ambtenarenlonen omlaag en de hypotheekaftrek verdwijnt. In een land waar een kwart van de bevolking en de helft van de jongeren geen baan hebben, betekent dat dat het verbruik – van de eigen bevolking maar ook van toeristen – daalt. Het kopen van een woning wordt nog moeilijker haalbaar, de huizenprijzen zullen dus nog meer zakken, waardoor de banken hun vastgoedportefeuille verder in waarde zien dalen. Waardoor de regering weer meer zal moeten bijspringen, enzovoort, enzovoort.

Dat het begrotingstekort op die manier kan worden ingedijkt, is natuurlijk een illusie. Het tegenovergestelde zal het geval zijn. Het is niet aannemelijk dat in de Spaanse regering niemand dat inziet. Het ziet er dus naar uit dat Madrid uit het ongerijmde wil bewijzen dat deze vorm van hardvochtige orthodoxie tot de afgrond leidt. En blijkbaar zal de beker tot de bodem moeten worden geledigd alvorens de volgende stap, weg van de waanzin, kan worden gezet.
Er is nog een signaal dat de eurocrisis in de fase van de krankzinnigheid is beland. In Duitsland, maar ook in Frankrijk, zijn diverse rentetarieven onder nul gezakt. Het is dus rendabeler om geld onder de matras te schuiven dan het naar de bank te brengen. Fortuinen verbergen zich op plaatsen waarvan de eigenaars verhopen dat ze nog toegankelijk zullen zijn als, of wanneer, het Europese financiële systeem schurend tot stilstand komt.

De toestand is hoogst bedrieglijk. Het lijkt alsof het beleid goed bezig is: de schatkisten van een groep sterkere eurolanden, waarbij ook België zich handhaaft, kunnen hun schulden goedkoper dan ooit financieren. Hun begrotingen varen er wel bij. Onze federale regering zoekt amper een paar tientallen miljoenen om het budget van dit jaar dicht te fietsen. Wat een weelde! Er lijkt geen vuiltje aan de lucht.
Het is zonder twijfel de onheilspellende stilte voor de storm. Als de motor bij deze rentestanden nog niet wil aanslaan, dan is kredietschaarste niet het probleem en goedkoop geld dus niet de oplossing. Dan is het systeem stuk. Dan is het vertrouwen zoek. En dan weet niemand hoe het te herstellen.

REACTIES – zie de Standaard voor meer

Op 13 juli 2012 , zei Jerry Mager:

Meest krankzinnig vind ik eigenlijk wel dat wij (op onbewust niveau) systematisch anti-Europa en kopschuw worden gemaakt door dit mallotige handelen van “onze” politiekers. Tegelijkertijd laten de meesten van ons zich murw praten dat ze ongeoorloofd tegen Europa zijn wanneer ze zich expliciet en gearticuleerd tégen het voortdoen op deze manier uitspreken en dat zo’n houding getuigt van achterlijkheid, defaitisme en een negativistische asociale instelling, want Europa is immers noodzakelijk. Dit is een klassieke double bind situatie die bij het individu uiteindelijk kan resulteren in schizofrenie. De meesten van ons zullen allerminst tegen Europa zijn, maar daarentegen alleszins tegen de wijze waarop de techno- en bureaucraten in de weer zijn dat Europa steeds verder de dieperik in te duwen.

Straks krijgen we als zout in de wonde te horen dat alles democratisch zijn beslag heeft gekregen en dat we (wie, we …?) dus ook maar op de blaren moeten zitten, bijvoorbeeld: pensioen- en AOWleeftijden omhoog, pensioenkortingen (onze pensioen- en spaargelden kunnen tegenwoordig ‘verdampen’), onze WW-uitkeringen korter en lager. Dat alles vanwege de natuurramp die inmiddels ‘de’ financiële crisis en ‘de’ recessie is gaan heten. Bij de komende verkiezingen zal het politieke geklungel met Europa zorgvuldig worden omzeild en gewiekst verdoezeld en zullen ons ongetwijfeld andere ‘zwaar controversiële’ thema’s worden voorgehouden ter afleiding. Alweer een ingrediënt te bevordering van een double bind, want wat moeten wij nou met dergelijke politiekers aanvangen? Ze laten schaamteloos zien dat ze incompetent zijn en trekken tegelijk een lange neus naar ons: sliep uit, jullie hebben toch geen andere keuze! Op welke partij we ook stemmen, ze zitten overal in en je komt alleen van de regen in de drup. Het is of van de hond dan wel van de kat gebeten worden.

Read Full Post »